Στον Πολυπόταμο Φλώρινας...

Με την Ειρήνη και τον Παντελή γνωριστήκαμε μια πολύ ζεστή και υγρή μέρα "ντάλα μεσημέρι" μέσα στο λεωφορείο της γραμμής για το ΙΚΕΑ-Αεροδρόμιο Μακεδονία. Συγκυρία, τύχη ή ό,τι άλλο, τό 'φερε η κουβέντα, είχα μια κάρτα μαζί, πρόλαβα και τους την έδωσα πριν κατέβω από το λεωφορείο. Καιρό μετά με πήρε τηλέφωνο η Ειρήνη για να βρεθούμε. Του χρόνου παντρευόμαστε, στις 15 Ιουλίου! Τα είπαμε, αποφάσισα πως θάπρεπε οπωσδήποτε να ανέβω στο χωριό τους...
που θα γίνει ο γάμος, να γνωρίσω και τους δικούς τους. Παραμονή της Παναγίας, θα πήγαινα στην Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο, ξεκίνησα μια μέρα πριν για Φλώρινα και Πολυπόταμο. Είχα πάνω από 15 χρόνια (μην είναι και 20...) να ανέβω προς τα δω. Αγαπημένη μου πόλη η Φλώρινα, έζησα πολύ ωραίες στιγμές, με πολύ αγαπητούς φίλους. Στο Πισοδέρι, αποκλείστηκα μιά φορά 15 μέρες, το χιόνι είχε ξεπεράσει τα παράθυρα... Στο τέλος κάψαμε και τους καναπέδες στο τζάκι! Πανέμορφα Χριστούγεννα...

Απογευματάκι, ίδια περίπου ώρα με αυτήν του επικείμενου γάμου, ανεβήκαμε με τα παιδιά στο χωριό, στα 950 μέτρα παρακαλώ το υψόμετρο. Ο παπα Γιώργης έκανε τις τελευταίες ετοιμασίες για την αυριανή μεγάλη εορτή και πανήγυρη της εκκλησίας του. Χαλιά, καρέκλες, σκάλες, λουλούδια, σημαίες. Γενική καθαριότητα και στολισμός! Ο Παντελής και η Ειρήνη κατάγονται από τον Πολυπόταμο. Ετοιμάζονται εδώ και καιρό με πολύ σοβαρότητα και προσοχή για τον γάμο τους, φροντίζοντας και προβλέποντας από τώρα για την κάθε λεπτομέρεια. Αγαπούν το χωριό, τις παραδόσεις και τα έθιμα τους, παρ' όλο που είναι δυό "μοντέρνα" παιδιά, που ζούν και εργάζονται στην πόλη. Μαζί μας ο αδελφός του Παντελή, ο Δημήτρης, φοιτητής στην ΦΛΣ του ΑΠΘ, ζεί την κάθε στιγμή της προετοιμασίας του γάμου του μεγάλου αδελφού...

Ο Πολυπόταμος της Φλώρινας, αναφέρεται ήδη από το 15ο αιώνα. Οι σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων κατοίκων και οι συνεχείς επιθέσεις και αντεκδικήσεις μεταξύ των δύο πλευρών κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα, είχαν σαν αποτέλεσμα οι περισσότεροι κάτοικοι -ντόπιοι Μακεδόνες- να μεταναστεύσουν. Όμως, σιγά-σιγά ξαναγύρισαν στο χωριό, έφτιαξαν τα σπίτια τους, κρατούν ζωντανές τις παραδόσεις και τα έθιμα. Παλιότερα φημίζονταν και ζούσαν από την καλλιέργεια φράουλας, σήμερα από τα φασόλια, τις πατάτες και την κτηνοτροφία. Νοικοκύρηδες, εργατικοί και περήφανοι για τον τόπο τους...


Το τσιπουράκι που μας κέρασε η κυρία Λέφα (Ελευθερία), η μητέρα του γαμπρού, υπέροχο, οι συνοδευτικοί μεζέδες που ετοιμάστηκαν στο πι και φι από πεθερά και νύφη εκλεκτοί, με το που έγειρε ο ήλιος πίσω από την βουνοκορφή Τσούνο το μπουφάν απαραίτητο...
Ιδού και το σχετικό Moving Show από την επίσκεψη..